Çevre sorun ve çözümleri konusunda en çok tekrarlanan "bilimsel iletişim," en iyi biçimiyle, yeni teknolojilerin çıkarlarının ifadesidir. Bu yönetim bilimininin iletişiminde Sorunlar "eğitime ve çevre bilincine" bağlanmakta, halk suçlanmakta ve çözüm "halkı eğitmek ve halka çevre bilinci vermek" olarak sunulmaktadır... Yani, kurban iki kez kurban edilmektedir.
Çevre sorununda, medya sorununda olduğu gibi, gerçekler tersine döndürülmektedir.
Çevreyi yaşanılmaz duruma getiren eğitimsiz ve bilinçsiz halk değil, yüksek derecede eğitilmiş ve ne yaptığının tamamiyle farkında olan bir azınlıktır. Bu azınlık çevreyi yaşanmaz hale getiren ve çevre hastalıklarıyla her yıl milyonlarca insanın ölmesine ve çevrenin talan edilmesine neden olan endüstrilerin egemen iş yapış biçimini (iş, meslek, ticaret, endüstri kültürünü; neyin nerede nasıl üretileceğine) belirler.
Akademisyenlerin bazıları da (vicdani ve bilişi para ile kirletilmişler ki bunların çoğu İstanbulda yaşar ve vicdanlı olan fakat kafası ancak o kadara çalışanlar) halkın eğitiminden bir başka çözüm olmadığını sunarlar. İstanbul'daki yeni-padişahların (medya patrolarının ki bu patronların bu insanımsılardan programları böyle yapın dediklerini hiç sanmıyorum, sadece çıkarlarını gözetmeleri istenir ki bu da normaldir, ama çıkarlarları gözetmek de bu kadar aşağılık bir seviyeye düşmek anlamına gelmez) bilinçli olarak yalakalığını yapan ve medyada akademisyen şarlatan olarak boy gösterip "para kazanan ve kazanmayı umut edenler, çözüm olarak "çevreyi endüstriler kirletiyor, kirletme pratiklerini ortadan kaldırsınlar" diyenleri de "Marksist" diyerek "öcü" göstermeye devam eden aşağılık insanımsılardır. Bu aşağılık insanların derdi doğruyu ve haklıyı bularak düzeltmek gibi bir ilgisi yoktur. onların ilgisi yeni padişahlardan birine yaranarak, padişah sofrasından bir kemiğin de ona atılmasıdır.
Özlüce, çevre sorunları ve çözümleri egemen endüstriyel pratiklerin (egemen iş kültürünün) insana ve çevreye gerekli önemi verecek yönde değişmesine bağlıdır.
Aynı zamanda, aydın ve akademisyen denen ve hırsızlıkla, düzenbazlıkla para kazanan, endüstriyel yapıların kötülüklerini örtbas eden ve yanlış çözümler öne süren şerefsizlerin ve aşağılık mahlukların da bir şekilde durdurulması gerekir.
by I. Erdogan and Nazmiye (Ejder) Erdogan (presented at the Semposium for Curi, 1998)
i. Erdogan ve Nazmiye Ejder Erdogan
DÜNYAYA "ÇARE" SATIŞI. i. Erdogan ve Nazmiye Ejder Erdogan
i. Erdogan ve Nazmiye Ejder Erdogan
The most repeated "scientific solution" for the environmental problems is nothing more than the ideological expression and promotion of the interest of "new technologies" produced by the capitalist firms. According to this ideological framework, there are environmental problems because people are uneducated and have no environmental awareness; that's why the solution is to educate them and raise their awareness. This is a shameless and ignorant reasoning. Because it is not the people who pollute and destroy the ecosystem. Those who cause environmental problems are not uneducated and unaware people, but highly educated and aware ones who decide on what and how to produce, package and distribute the industrıal goods and services.
Indeed, the issue is not question of education or environmental awareness, but question of indiustrial practices that bring high returns on short term for some and high environmental and health burdens for all. Creating and enhancing values, attitudes and behavior patterns supporting sustainable behavior towards environment are mitigated by the self-interests of those in industrial management. Under prevailing way of doing things, production processes and daily practices, staffing, staff training and interpretive efforts for prevention, sensitivity and maintenance lose their meaning, because the first and foremost problem is that there is no real commitment beyond environmental rhetoric, fake principles, promotional activities, marketing ploys to good environmental practices by the policy and decision makers.
In short, the environmental problems and their solution solely depends on the change of dominant business culture (way of doing and reasoning).
As Prof. Angelis indicates not everyone who thinks globally (or environmentally) is environmentalist. Lınk to Angelis homepage
